Andrzej Trautman - wybitny polski fizyk urodzony w 1933 r. w Warszawie. W 1949 r. podjął studia na Wydziale Elektrycznym (później Łączności) PW. W Politechnice w latach 1952-1955 był asystentem: przez rok u prof. Pawła Szulkina w Katedrze Radiolokacji i przez dwa lata u prof. Tadeusza Wróbla w Zakładzie Matematyki Stosowanej.

Uczęszczając na wykład Wstępu do fizyki teoretycznej prowadzony w Politechnice przez Jerzego Plebańskiego, nawiązał z nim kontakt i przyjął zaproszenie na studia doktoranckie u Leopolda Infelda na Uniwersytecie Warszawskim. Plebański zaproponował promieniowanie grawitacyjne jako temat rozprawy, ostrzegając, że Infeld nie wierzy w to promieniowanie. Infeld jednak przyjął pracę Trautmana poświęconą promieniowaniu grawitacyjnemu i był w 1959 r. promotorem jego doktoratu.

Po odbyciu staży w Imperial College w Londynie (1959-1960) i na Syracuse University (1961-1962) wrócił do pracy w Instytucie Fizyki Teoretycznej UW.

W następnych latach Andrzej Trautman został profesorem, a w latach 1975-1985 był dyrektorem IFT UW. Odbył wiele staży zagranicznych i był zapraszany jako profesor wizytujący do College de France, Centrum Fizyki Teoretycznej w Trieście, University of Chicago i University of New York at Stony Brook.

Jest członkiem Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Wyróżnienie „Kosmos Pitagorasa” jest przyznawane na wniosek przewodniczącego Rady za szczególne zasługi dla środowiska naukowego - za osiągnięcia w budowaniu efektywnych przestrzeni badawczych i przełamywanie granic poznania. Przy nominacji do wyróżnienia brane są pod uwagę cechy indywidualne kandydata, tj. osobowość, niezależność, skromność, oddanie, kreatywność, pokora, wykształcenie, energia.

Statuetka wyróżnienia jest kryształowym dwunastościanem symbolizującym kryształową osobowość Mistrza, ponieważ jedynie Mistrz wie, jak wypełnić pustkę i nie jest więźniem materii, tylko Mistrz słyszy harmonię, wie skąd przychodzi, gdzie się znajduje i dokąd zmierza.